Een rare eigenschap van gedachten is, dat als je er geen aandacht aan geeft ze juist meer aandacht gaan opeisen. Ze gaan je dan hartstikke dwars zitten bij wat je op dat moment aan het doen bent. Eigenlijk zou je een manier moeten vinden om ze stil te doen worden.
Je gedachten zijn net als kleine kinderen. Als je ze hun gang laat gaan breken ze de boel achter je rug af. Of , nog erger, ze gaan volledig de baas over jou spelen. En hoe ga je met kleine kinderen om? Juist, je geeft ze op het juiste moment de juiste hoeveelheid aandacht. En dat is ook de sleutel tot het omgaan met afleidende gedachten.
Gedachten loslaten: in 3 stappen
- Zodra je merkt dat de gedachte jou stoort, dan is de eerste stap om even stil staan en er echt naar te luisteren (mindfulness). Net als dat je even stil staat en naar een kind luistert. En dat luisteren gaat het beste door de gedachte op te schrijven.
- De tweede stap is dat je de gedachte serieus neemt. Bij een kind doe je dat door te vragen: Wat is er? En dan hoor je bijvoorbeeld: ‘ik wil wat drinken’, of ‘kan je me even optillen’. Een gedachte neem je op dezelfde wijze serieus door vragen te stellen: Wat wil ik hier eigenlijk mee bereiken? Hoe ziet mijn gewenste uitkomst eruit? En dan noteer je alle antwoorden die op deze vraag komen.
- De derde stap is door het concreet te maken. Bij een kind doe je iets, waardoor het kind weer even bevestigd wordt in het vertrouwen dat jij er voor ze bent. Je pakt het kind op, aait het over de bol, geeft het wat te drinken. Bij een gedachte kijk je naar wat je op papier geschreven hebt, en haalt daar een concrete fysieke volgende actie uit die je of direct kan doen, (binnen 2 minuten) of later kan gaan doen.
Laatst had ik zo’n gedachte. Ik was erg enthousiast over een nieuw idee voor mijn training. En ik bleef er maar aan denken. In mijn hoofd ging het maar door en door, en ik merkte dat daardoor afwezig was in gesprekken. De gedachte kreeg meer aandacht dan dat hij verdiende.
Dat ging een paar dagen door , totdat ik het op een gegeven moment op papier gezet had. Toen bleek het idee al minder briljant te zijn dan ik dacht. Maar dat was nog niet genoeg. Want ik bleef eraan denken. Toen heb ik er een concrete actie van gemaakt om het met een collega te bespreken. En pas toen ik me dat voorgenomen had, en in mijn systeem gezet had, kon ik de gedachte loslaten.
Hierdoor werd me duidelijk dat als je gedachten te lang voort laat sudderen, ze een eigen leven gaan leiden . En wat erger is, ze leiden je dan af van wat je eigenlijk wilt bereiken, zelfs al lijkt het op dat moment het briljantste idee wat je ooit gehad hebt. Een reality check door er een eerstvolgende actie van te maken, doet de gedachte een toontje lager zingen, en zorgt dat je weer ruimte in je hoofd hebt voor andere dingen.