Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik durf dat te zeggen omdat het ergens ook wel nobel klinkt.
Het wordt vooral getriggerd als er een beroep op mij gedaan wordt.
Dat beroep komt in verschillende vormen.
Het lukt mijn zoon niet zijn huiswerk te plannen
Mijn broer moet een beslissing nemen.
Een collega doet mij een verzoek
En dan vind ik dat je iemand moet helpen.
Ik ga meteen aan de slag.
Maar ik vergeet iets heel essentieels.
Iets dat, wanneer je er niet bij stilstaat, je verder van huis brengt.
Je denkt dan dat je iemand aan het helpen bent, maar het resultaat is het omgekeerde.
Dat is het stellen van de vraag:
“Bij wie moet eigenlijk de spanning liggen om iets te doen of te beslissen?”
Want we zijn allemaal in eerste instantie geneigd deze spanning op ons te nemen, terwijl die eigenlijk bij de ander zou moeten liggen.
En weten waar de spanning moet liggen maakt een levensgroot verschil.
Want als ik de spanning van een ander op me neem, iets wat ik dus heel goed ken met kinderen of familieleden, dan doen ze niets meer. Dan groeien ze ook niet. Dan blijven ze afhankelijk van mij.
Precies het omgekeerde van wat ik wil bereiken.
En deze dynamiek brengen we met ons mee in organisaties. Vooral in de hiërarchische organisaties zit dit ingebakken. Het verbaast me dan ook hoe weinig volwassen mensen durven te beslissen zodra ze in een organisatie werkzaam zijn.
En waarom zien we dat dan niet terwijl het voor onze ogen gebeurt?
We nemen geen afstand van het operationele niveau waarop we werken.
Werken vanuit purpose is een manier om hier boven uit te stijgen. Purpose komt voort uit een dieper weten. Dat geeft tegengas aan de oververantwoordelijke kanten die we allemaal hebben.
Helpen is prima. Maar weet wel waar de spanning moet liggen.
3 -2-1
3 doordenkers van mij
“Wanneer je iemand helpt door zijn spanning op je nemen, help je hem niet.”
“De spanning van iemand anders op je nemen is de beste manier om deze afhankelijk van je te laten blijven.”
“Pas wanneer je weet waar de spanning hoort te liggen, kan je echt verantwoordelijkheid nemen.”
2 quotes van anderen
“ Door de aap (=spanning) te accepteren, heeft de manager vrijwillig een positie ingenomen die ondergeschikt is aan zijn ondergeschikte.”
William Oncken. Wie heeft de aap? Harvard Business Review
“Door steeds de rol te benoemen die de spanning voelt, maak je er een gewoonte van om te vragen of jouw rollen bij een vergadering moeten worden betrokken, of in een e-mail. Je oefent ook met jezelf af te vragen of een probleem iets is waar een van je professionele rollen om geeft, of dat het iets is waar je als persoon mee te maken hebt.”
Holacracy Habits, HolacracyOne. “Benoem de rol die de spanning voelt”
1 vraag aan jou?
Waar neem jij een spanning op je die eigenlijk bij iemand anders zou moeten liggen?
Mijn aanbod
In mijn team trajecten op basis van Holacracy – Getting Teams Done – speelt het omgaan met spanningen een centrale rol.
Wil je daar meer over weten, laat dan een reactie achter. Of kijk op www.workinflow.nl
