De boodschappentassen snijden in mijn handen terwijl ik voor mijn voordeur sta. Ik zet ze even neer, steek mijn hand in mijn jaszak en verwacht de bekende vorm van mijn sleutelbos te voelen. Alleen stof. Ik probeer de andere zakken, iets gehaaster nu, maar ook daar niets. Het dringt langzaam tot me door dat ik echt zonder sleutel voor mijn eigen deur sta.
Ik kijk omhoog, geen licht achter het raam. Niemand thuis. In de verte klinkt de tram, maar hier is het verlaten. Mijn gedachten schieten alle kanten op. Hoe kom ik nu binnen, wat moet ik doen? Een lichte paniek maakt zich van mij meester. Iedereen is of op school of op werk. Ik voel me machteloos. “Hoe kon ik zo stom zijn.”
Een herinnering flitst door mijn hoofd: de buurvrouw, bij wie ik ooit een reservesleutel liet. Ik loop naar haar raam – licht! Een sprankje hoop laait op. Ik bel aan, ik hoor haar stem door intercom. Ik zucht van opluchting wanneer ze de deur opent en me even later met een glimlach de sleutel overhandigt.
Terug binnen zet ik de boodschappentassen neer. Ik zucht. Wat een “narrow escape”. Dit is niet de eerste keer, en het zal ook niet de laatste keer zijn dat me dit overkomt. Mijn oog valt op mijn Bullet Journal dat op de keukentafel ligt. Vorige maand schreef ik daar nog in op, “Steutelplan maken”. Maar ik stelde het steeds uit. Nu voel ik ineens een tinteling in mijn borst, een lichte opwinding. Ik ga hier nu direct werk van maken. Een oudere buurman is vaak thuis en hij is de ideale persoon voor een tweede sleutel. Ik pak mijn telefoon en app hem.
Wat is de tinteling die ik voel bij iets wat ik wil gaan doen? Ik noem dat sprankel-energie.
Sprankel-energie is een term die gemunt is door Paul Loomans, de bedenker van het Tijdsurfen. Het is een energie die je hebt op het moment dat je iets wilt ondernemen.
Sprankel-energie snijdt door alle vormen van uitstel gedrag. Als je het bij iemand ziet, voelt het alsof die persoon plotseling de geest heeft gekregen.
Sprankel-energie kan iets positiefs zijn. Je hebt net een opdracht gekregen en je wilt een offerte gaan schrijven.
Maar dat kan ook iets zijn waarvan je denkt: ja, nu moet het echt gebeuren. Het mooie van deze energie is dat het je echt in beweging zet. Je voelt een soort sprankeling. Het is geen moeten, het is willen.
De sprankel-energie zegt: ja, nu heb ik zin om er werk van te maken. Nu wil ik het! Het is eigenlijk de top van je motivatie.
En niet alles heeft sprankel-energie. Maar soms is-ie er, en dan is er de kunst om hem te herkennen en er direct gebruik van te maken. Maar het kan net zo goed aangeboord worden.
Als je het concept kent, dan zie je het ineens overal.
- Als je plotseling een inzicht hebt
- Tijdens samenwerking met iemand die zelf sprankelt
- Aan het begin van een nieuwe taak die “klopt”
- Wanneer een oud lijstje-item ineens vanzelf aantrekkelijk wordt
- De plezierige vervulling bij een succesvol afgeronde taak
- Het nieuwe voornemen bij een ‘’narrow escape’’
- Wanneer iets je nieuwsgierigheid prikkelt
- Na een klein succesmoment
- De frisse moed die je hebt als je ergens opnieuw aan begint.
- Aan het begin van de dag
- Als je eindelijk de weerstand overwonnen hebt om ergens aan te beginnen
- Als de juiste dingen op het juiste moment gebeuren
Synchroniciteit
Voor het laatste is er ook een woord. Synchroniciteit
Synchroniciteit is het soort prettig toeval waarbij gebeurtenissen precies op het juiste moment samenkomen, zonder dat je ze hebt gepland — alsof de wereld even meebeweegt met wat jij nodig hebt.
In relatie tot sprankel-energie kun je het zien als het moment waarop die innerlijke vonk samenvalt met een externe gebeurtenis die precies klopt. Je voelt de sprankel van binnen, en het toeval van buiten bevestigt: ja, dit is het juiste moment.
Sleutels
Ik heb meteen die sleutels geregeld, omdat ik wist dat dit zo’n zeldzaam moment was waarop alles meewerkte — van binnen en van buiten.
Ik voelde heel sterk de sprankel, die kleine maar onmiskenbare uitnodiging om nú te handelen, alsof het leven even fluisterde: Nu gaan gaan ook mijn innerlijke deuren even verder open.
