Je hebt een taak die je wilde afmaken, en je wordt onderbroken. Je kan het niet loslaten totdat het daadwerkelijk af is. Maar nu kan je er even niets aan doen. Dus blijf je eraan denken.
Het blijkt namelijk dat als je een taak hebt met een open eind, je geheugen je eraan blijft herinneren. En als je de taak af hebt, dan verdwijnt hij vrij snel uit je gedachten.
Wat een Weense ober te maken heeft met een vol hoofd?
Je kan onafgemaakte taken 2 keer zo goed onthouden als afgemaakte taken. Dit fenomeen heet het Zeigarnik effect. Het is genoemd naar een Bluma Zeignarnik, een Russische psychologe die daar in 1927 een artikel over gepubliceerd heeft. Het verhaal gaat dat zij het idee hiervoor gekregen heeft toen ze in een café in Wenen zat, en dat het haar opviel dat een kelner een blijkbaar oneindig aantal bestellingen kon onthouden, maar nadat hij de bestelling bij de wachtende klant afgeleverd had, hij zich niet meer kon herinneren wat hij nou geserveerd had.
Intern navigatie systeem
Je hebt een soort intern navigatie systeem hebt dat jou eraan blijft herinneren dat je iets nog niet af hebt. Maar als je, zoals de gemiddelde kenniswerker, meer dan 100 open eindjes hebt wordt dat systeem snel overbelast. Het is dan alsof je 100 bestemmingen in je navigatiesysteem hebt ingegeven (als dat mogelijk zou zijn) en dat automatisch stemmetje je voortdurend aanwijzingen geeft voor al die bestemmingen. Dan raak je heel snel de weg kwijt. Resultaat: een vol hoofd.
Nr 1 oplossing: Single-tasking
Uiteraard kan je in een navigatiesysteem maar één bestemming invoeren, en dat is wij ook zouden moeten doen. Jezelf op één taak tegelijk concentreren en al die andere taken toevertrouwen aan een extern systeem. Opschrijven en organiseren op een manier dat je ze snel terug kan vinden. Dit is waar de systematiek van Getting Things Done zijn waarde heeft. Zorgen dat jij jezelf op die ene taak kan concentreren, en je niet gehinderd wordt door die 100 andere dingen die je zou kunnen doen.
