Xiaofei glimlacht zenuwachtig en kijkt door haar notities. “Kunnen jullie me horen?” Haar ogen flitsen heen en weer tussen haar scherm en ons beeld.
Ik raak er ook een beetje gespannen van, en klik alle andere vensters op mijn scherm weg om niet afgeleid te zijn.
“Ja, ik hoor je duidelijk,” zeg ik, opgelucht dat de techniek deze keer lijkt te werken. De vorige keer dat we een webinar over “Getting Teams Done” voor een Chinees publiek deden waren er problemen met de verbinding.
Op het andere scherm geeft Diederick een thumbs up. Klaar om te beginnen!
Getting Teams Done in het Chinees
Hij en ik worden online geïnterviewd door Xiaofei (die zich ook Fiona laat noemen) ter gelegenheid van het verschijnen van Getting Teams Done in het Chinees eerder dit jaar.
Fiona ademt uit en en begint haar vraag op te lezen.
“Wat is de verandering die je de afgelopen 10 jaar gezien hebt wat betreft Holacracy in Nederland?”
Ze glimlacht, opgelucht dat haar beginvraag eruit is en dat we het gesprek kunnen beginnen.
Ik voel mijn schouders ontspannen, en zak wat verder in mijn stoel, en word ook blij van haar vraag. Mijn gedachten gaan naar die keer dat Fiona in Amsterdam ontmoette, en diezelfde leergierigheid in haar ogen zag. Daarna gaan mijn gedachten nog verder terug, de workshops die ik in China gegeven heb, de vele klanten in Nederland en Europa, en het schrijven van het boek samen met Diederick. Wat leuk om daar nu op deze manier op te reflecteren. Ik voel me ook trots dat er vanuit bepaalde delen van de wereld naar Nederland wordt gekeken als een voorbeeld als het gaat om zelforganisatie.
De veranderingen die ik gezien heb
Als ik aan de beurt ben om iets over de vraag te zeggen komt bij mij gedachte op bij dat Holacracy en zelfsturende teams niet meer exotisch zijn: “Veel mensen weten wat zelforganisatie is en het is binnen een aantal branches zelfs de normaliteit geworden. In die zin hebben wij met ons boek de weg geplaveid. Ik denk dat veel mensen die nu in zelfsturende teams werken niet eens weten dat in 2013, toen Getting Teams Done verscheen, dat nog helemaal niet zo normaal was.”
Fiona maakt driftig aantekeningen.
Ik merk dat ik ook iets wil zeggen over mijn eigen relatie over Holacracy. Toen wij aan het boek werkten, dacht ik dat het een productiviteits- en teammanagement methode was, maar inmiddels betekent het veel meer dan dat voor mij, maar hoe verwoord ik dat zonder dat het verwarrend wordt en het de boodschap op de cover van het boek tegenspreek?
Uiteindelijk zeg ik het volgende: ”Ik denk dat Holacracy een bepaalde werking heeft die verder gaat dan productiviteit of soepel samenwerken. Voor een aantal “practitioners” zie ik dat het een soort bewustzijnsontwikkeling is binnen het werk. Deze mensen waren daar al persoonlijk mee bezig, maar ons boek heeft hen een manier gegeven om daar ook op hun werk uitdrukking aan te geven. Ik zie dat die mensen meer vanuit vertrouwen en purpose zijn gaan werken, vaak met indrukwekkende resultaten.”
In gedachten denk ik aan iemand als Mark Vletter – zie een recent artikel in de NRC – Waarom zou al dat geld míj toekomen? Omdat ik toevallig de oprichter ben?
Getting Teams Done is een kwestie van lange adem
Ik zie haar knikken, en ze zegt: “Maar in China zijn we nog lang niet zover.”
Ja, ze heeft gelijk. China is een land waar hiërarchie nog heel belangrijk is. Tegelijkertijd heeft het een heel oude taoïstische traditie van persoonlijk en politiek leiderschap. Maar ze schijnen dat voortdurend te vergeten en kijken ze in het bedrijfsleven toch nog steeds op tegen alles wat uit het Westen komt. Ik merk vaak dat er een dubbele houding is ten opzichte van het Westen. Aan de ene kant bewondering, aan de andere kant de wil om het echt anders te doen.
Ben nu meer dan 10 jaar bezig met het gedachtengoed van Getting Teams Done. Soms heb ik het idee dat wat ik doe niet zoveel uitmaakt, een druppel op de gloeiende plaat. Maar al na het webinar kwam ik tot een belangrijk inzicht:
We overschatten altijd de impact op de korte termijn en onderschatten onze impact op de lange termijn.
Als je ergens in gelooft, en je zet daar ook stappen in, en je houdt dat lang genoeg vol, dan kan het niet anders dan dat dat impact heeft. Dat geldt zowel voor het schrijven en het uitdragen van de boodschap van een boek als het werken met Holacracy in je team of je organisatie.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe ons boek het gaat doen in China. Mogelijk draagt het bij tot bewustwording en minder afhankelijkheid van bureaucratie en autocratie.
En je kan zeggen over de Chinezen wat je wilt, maar een lange adem hebben ze wel. De bekendste anekdote hierover, maakt dit heel duidelijk:
“Toen de Chinese premier Zhou Enlai in 1972 tijdens het bezoek van Richard Nixon werd gevraagd wat de betekenis was van de Franse Revolutie (1789) was zijn antwoord. “Te vroeg om er iets van te kunnen zeggen.”
Het bleek een vertalingsfout te zijn: hij bedoelde de Franse studentenrellen van 1967, maar het blijft een veelzeggend verhaal over dat je de impact van vernieuwing pas op de lange termijn kunt beoordelen.
** De citaten zijn mijn herinnering van het interview. Ik heb het niet letterlijk overgenomen.